Babydoll?

“Heugh… ‘Babydoll’… dat is toch een sexy nachthemd voor vrouwen?" 

Ja en nee. Volgens Wikipedia en talrijke andere bronnen is een ‘baby doll’ (in twee woorden) inderdaad een meestal kort en mouwloos nachthemd. Het bij vrouwen zeer populaire kledingstuk, dat echter doorgaans niet door oma’s wordt gedragen, is vaak gegarneerd met kant, ruches, maraboe, bogen en linten, eventueel met spaghetti bandjes. Soms is het gemaakt van puur of doorschijnend weefsel zoals nylon, zijde of chiffon, waardoor het dus inderdaad als ‘sexy’ wordt gezien. Maar letterlijk vertaald uit het Engels betekent ‘baby doll’: babypop.

"En een ‘Babydoll’ in één woord en met hoofdletter?"

Nou, dat is niets anders dan een unieke cartooncreatie, die in de zomer van het jaar 1989 op de tekentafel van Antoine Bomon tot leven kwam. Vier jaar later leende Babydoll de stem van het toen immens populaire tieneridool Isabelle A, om zo de muzikale toer op te gaan. Het werd echter maar een kort muzikaal avontuurtje, maar Babydoll had daarmee toch haar weg naar de entertainmentwereld gevonden. Ze kreeg zelfs een eigen ambulant 'pretpark', een poppenkastvoorstelling en nog veel meer.

Uniek in alle opzichten

Dat Antoine Bomon's Babydoll in alle opzichten uniek is, is een onbetwistbaar feit. Babydoll was de eerste (en voor zover wij weten nog altijd de enige) als zodanig herkenbare proefbuisbaby uit de cartoongeschiedenis. Dat valt vooral op door de geboortevlekjes in de vorm van maatstreepjes en cijfertjes die ze op haar buikje heeft. Babydoll is superintelligent (ze kende al de tafel van zeven uit haar hoofdje toen ze nog in de ‘moederproefbuis’ zat). Ze is ook superlief, supercool en superdesuper menslievend. Ze is echter niet op haar mondje gevallen en heeft over alles een uitgesproken eigen mening. Fysiek is ze heel aantrekkelijk, maar ze mist wel beentjes. Haar voetjes zitten rechtstreeks aan haar kontje geplakt, waardoor ze dus waggelt als een eendje als ze stapt. Dat ze geen beentjes heeft komt wellicht doordat ze al – nog vóór ze volgroeid was – uit haar baarbuisje ontsnapte, omdat ze het in dat ‘glazen kooitje’ niet meer uithield en de wereld wou verkennen. Ook heeft ze aan elk handje maar vier vingertjes in plaats van vijf. Maar deze handicaps weerhouden haar er niet van het leven constant langs de zonnige kant te bekijken.

Hoewel Babydoll nog een baby is (nou ja, fysiek althans) houdt het kleine 'cartoonorakel' zoals ze eens in een krantenartikel genoemd werd, er al een eigen, volwassen levensfilosofie op na. In een periode waarin onze maatschappij steeds meer en meer leek te verzuren en onverdraagzaamheid tussen verschillende rassen en ideologieën nog overal ter wereld schering en inslag was, wou Antoine Bomon aan zijn nieuwe cartooncreatie een 'humaan' profiel geven, dat in alle toekomstige Babydoll producties onafgebroken en vingerwijzend aanwezig moest zijn. Hij bedacht daarom de slogan met de vijf ‘V-woorden’. Babydoll zou symbool staan voor een gezamenlijk streven naar meer vreugde, vriendschap, vrede, vrijheid en verdraagzaamheid. Babydoll zou zich in alle verhaaltjes afkeren van wapens en geweld, en er zouden geen strips of cartoons worden getekend waarin fysieke klappen werden uitgedeeld. "Tekenfilms en strips werden in die periode alsmaar gewelddadiger," zegt Antoine Bomon daaromtrent. "Een gag was maar 'geslaagd' als de personages flink met de vuisten sterretjes uitdeelden en met blauw geklopte ogen verbijsterd op hun kont zaten. Daar wou ik niet aanmeedoen, hoe populair dit genre ook was. Maar toch wou ik van Babydoll ook geen 'Calimero-achtig' figuurtje maken dat zich door iedereen op de kop liet zitten en over alles en nog wat klaagde. Babydoll werd dus uiteindelijk een zeer assertief en eeuwig optimistisch figuurtje dat het woord en humor als wapen gebruikt."